Απρόσεκτο Άνοιγμα Θύρας Οχήματος
Πρόσκρουση οδηγού δίκυκλου οχήματος εξαιτίας αιφνιδίου και ανελέγκτου ανοίγματος θύρας (1)
Αποκλειστική υπαιτιότητα του οδηγού ΙΧΕ οχήματος, ο οποίος άνοιξε αιφνιδίως και ανελέγκτως την αριστερή θύρα του σταθμευμένου οχήματός του, με αποτέλεσμα να προσκρούσει επ΄αυτής ο οδηγός δικύκλου μοτοποδηλάτου, να ανατραπεί και να τραυματισθεί, (παραβίαση του άρθ. 30 του ΚΟΚ).
Το άνοιγμα της θύρας του οδηγού από τον ίδιο τον οδηγό και όταν ακόμη το αυτοκίνητο είναι σταθμευμένο δεν αποτελεί πράξη τρίτου προσώπου ασχέτου με το αυτοκίνητο, αλλά πράξη του οδηγού χωρίς να έχει σημασία αν κατά τον χρόνο του ατυχήματος το αυτοκίνητο κινείται ή όχι. Αποτελεί πράξη που γίνεται στα πλαίσια της οδηγήσεως υπό ευρεία έννοια.
Ηθική Βλάβη
Ο ενάγων εξαιτίας του τροχαίου ατυχήματος υπέστη βαθύ θλαστικό τραύμα με ρήξη περονοπτερινικού συνδέσμου. Το δικαστήριο λαμβάνοντας υπόψη την ανικανότητα του ενάγοντα για επαγγελματική απασχόληση , την στενοχώρια του και την ψυχική ταλαιπωρία την οποία υπέστη του επιδίκασε το ποσόν των 4.000 ευρώ, εξ ΑΚ 932.
Αποκλειστική Νοσοκόμος
Τις υπηρεσίες παρέσχε στον ενάγοντα η σύζυγός του με υπερένταση των προσπαθειών της. Επιδικάσθηκε συνολικά ποσό 900 ευρώ (30 ευρώ ημερησίως για διάστημα 30 ημερών). Το ποσό αυτό συνιστά ζημία του ενάγοντος την οποία δικαιούται να αξιώσει κατά το άρθ. 930 παρ. 3 του ΑΚ.
Ολική Καταστροφή Οχήματος
Η δαπάνη επισκευής του βλαβέντος μοτοποδηλάτου υπερέβαινε την πριν από το ατύχημα αξία του, αφαιρούμενης της αξίας των υπολειμμάτων. Επιδίκαση στον ενάγοντα του ποσού των 450 ευρώ, το οποίο αντιστοιχεί στην εμπορική αξία του δικύκλου.
Εξαίρεση Ασφαλιστικής Κάλυψης
Οδήγηση Άνευ Άδειας Ικανότητας
Παρεμπίπτουσα Αγωγή Ασφαλιστή – Δεκτή
Για την θεμελίωση της εξαιρέσεως του άρθ. 6β παρ. 1 περ. α΄ του ΠΔ 237/1986 δεν έχει σημασία ούτε ερευνάται η αιτιώδης συνάφεια μεταξύ της ελλείψεως της αδείας οδηγήσεως και του ατυχήματος. Ο παρεμπιπτόντως εναγόμενος ισχυρίζεται ότι η έλλειψη αδείας ικανότητος οδηγού δεν συνετέλεσε στην πρόκληση του ατυχήματος δοθέντος ότι αυτός κατά το ατύχημα, δεν οδηγούσε το αυτοκίνητο αφού ήταν σταθμευμένο και αυτός μόλις είχε ανοίξει την αριστερή θύρα του οδηγού. Ο ισχυρισμός αυτός του εναγομένου δεν μπορεί να ανατρέψει τη θεμελίωση της άνω εξαιρέσεως, αφού δεν έχει νομική αξία η έλλειψη αιτιώδους συναφείας μεταξύ της ελλείψεως αδείας οδηγήσεως και του ατυχήματος. Το άνοιγμα της θύρας του οδηγού από τον ίδιο τον οδηγό και όταν ακόμη το αυτοκίνητο είναι σταθμευμένο δεν αποτελεί πράξη τρίτου προσώπου ασχέτου με το αυτοκίνητο, αλλά πράξη του οδηγού χωρίς να έχει σημασία αν κατά τον χρόνο του ατυχήματος το αυτοκίνητο κινείται ή όχι. Αποτελεί πράξη που γίνεται στα πλαίσια της οδηγήσεως υπό ευρεία έννοια.
Ο εναγόμενος επικαλέστηκε, την διεθνή άδεια που κατείχε. Η διεθνής άδεια δεν είχε για την ελληνική επικράτεια ισχύ, διότι τότε αλλά και κατά τον χρόνο συζήτησης της υπόθεσης, ο παρεμπιπτόντως εναγόμενος, είχε μόνιμη κατοικία την Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Αθήνα.
Προσεπίκληση και παρεμπίπτουσα αγωγή (2)
Αν ενάγεται από τον ζημιωθέντα ένας εις ολόκληρον υπόχρεος ο τελευταίος έχοντας δικαίωμα αναγωγής κατ’ άλλου υποχρέου εις ολόκληρον (ΑΚ 927) δύναται να προσεπικαλέσει τον άλλο συνυπόχρεο. Με την προσεπίκληση μπορεί να ενωθεί και παρεμπίπτουσα αγωγή κατά του προσεπικαλουμένου. Με την τελευταία ο προσεπικαλών θα ζητεί από τον παρεμπιπτόντως εναγόμενο να του καταβάλλει (περίπτωση εξαίρεσης ασφαλιστικής κάλυψης – οδήγηση άνευ άδειας ικανότητας -άρθ. 6β΄ παρ. 1 περ. α΄ του ΠΔ 237/1986) κάθε ποσό που θα υποχρεωθεί να καταβάλλει στον ζημιωθέντα και ενάγοντα της κυρίας αγωγής. Από τον νόμο δεν προκύπτει ότι μαζί με την παρεμπίπτουσα αγωγή είναι αναγκαία και η προσεπίκληση του παρεμπιπτόντως εναγόμενου. Αβάσιμα προβάλλεται ο ισχυρισμός, περί απαραδέκτου της παρεμπίπτουσας αγωγής.
Σχόλια – Παρατηρήσεις
1. Άνοιγμα Θύρας
Βλ. ομοίως και ΑΠ 550/1988, ΕΣυγκΔ 1987/173, Εφ.Αθ.605/1994, ΕΣυγκΔ 1995/21.
2. Προσεπίκληση και Παρεμπίπτουσα Αγωγή
Για τη νομιμότητα της προσεπίκλησης του δικονομικού εγγυητή πρέπει μεταξύ του προσεπικαλούντος και του προσεπικαλουμένου να υπάρχει, δυνάμει του νόμου ή της σύμβασης, έννομη σχέση, η οποία, σε περίπτωση ήττας του προσεπικαλούντος στην κύρια δίκη, του παρέχει δικαίωμα αποζημιώσεως κατά του προσεπικαλουμένου. ΑΠ 4/2010, ΕΣυγκΔ 2012/13
Δεν θίγεται όμως η τυχόν ενωθείσα με την προσεπίκληση παρεμπίπτουσα αγωγή αποζημιώσεως. Αίτημα της σωρευόμενης παρεμπίπτουσας αγωγής του προσεπικαλούντος κατά του προσεπικαλούμενου είναι η αναγνώριση της εγγυητικής ευθύνης του τελευταίου ή η καταψήφιση ορισμένου ποσού. Επομένως, ο προσεπικαλών εναγόμενος από αδικοπραξία θα πρέπει να αποδέχεται και τη δική του συνυπαιτιότητα, αφού μόνο τότε γεννάται το κατ’ άρθρο 927 ΑΚ δικαίωμα αναγωγής μεταξύ περισσοτέρων εις ολόκληρον συνυποχρέων. Απορριπτέα κρίνεται η προσεπίκληση ως απαράδεκτη‚ δεδομένου ότι με αυτή προσεπικαλούνται ήδη διάδικα στην κύρια δίκη μέρη, τα οποία δεν έχουν την ιδιότητα του τρίτου. Μον.Πρ.Κοριν. 56/2007, ΕΣυγκΔ 2007/172
Προσεπίκληση κρίθηκε νόμω αβάσιμη , διότι κατά την προσεπίκληση συνυπαιτίων από αδικοπραξία απαραίτητη προϋπόθεση του προσεπικαλούντος είναι η εκ των προτέρων αποδοχή της συνυπαιτιότητας του , γεγονός που ο προσεπικαλών εναγόμενος δεν αποδέχεται εν προκειμένω. Επιπροσθέτως, δε και η σωρευμένη με την προσεπίκληση, παρεμπίπτουσα αγωγή είναι αόριστη και ανεπίδεκτη δικαστικής εκτίμησης και ως εκ τούτου απορριπτέα καθότι, δεν γίνεται καμία αναφορά στο δικόγραφο αυτής περί της έννομης σχέσης που συνδέει τον προσεπικαλούντα και τον προσεπικαλούμενο, δυνάμει της οποίας θεμελιώνεται υπέρ του πρώτου το δικαίωμα αποζημιώσεως λόγω της επικαλούμενης αδικοπραξίας. Μον.Πρ.Λαρ.195/2005, ΣΕΣυγκΔ 2005/471